[Gratia magna]Gray, Thomas, 1716-1771Alexander HuberEditorGöttingen State and University Library, University of GöttingenHistoric BuildingPapendiek 14D-37073 GöttingenGermanyThomas Gray ArchiveTaylor Institution LibrarySt Giles'Oxford OX1 3NAUKinfo@thomasgray.orghttps://www.thomasgray.org/OxfordThis work is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License.Mitford's Note-book (vol. iii, ff. 83-5)
This e-text is part of the Primary Texts section of the Thomas Gray Archive.
XML created for the Thomas Gray Archive.
Spelling has been modernized throughout, except in case of conscious archaisms.
Contractions, italics and initial capitalization have been largely eliminated,
except where of real import. Obvious errors have been silently corrected,
punctuation has been supplied.
The editor would like to express his gratitude to the library staff of the
Göttingen State and
University Library (SUB Göttingen) for their invaluable assistance.
Library of Congress Name Authority File (LCNAF)text-indent: 1em;margin-bottom: 1em;text-align: center;text-align: right;text-align: left;display: inlinefont-style: italic;
[Gratia magna]
Gratia magna tuae fraudi quod Pectore, Nice, non geret hoc ultra regna superba Venus:Respirare licet tandem misero mihi; tandem appensa in sacro pariete vincla vides.Nunquam . . . urar; liber sum: crede doloso suppositus cineri non latet ullus amor:Praesto non ira est, cujus se celet amictu; sera, sed et rediit vix mihi nota quies.Nec nomen si forte tuum pervenit ad aures, pallor, et alternus surgit in ore rubor,Corda nec incerto trepidant salientia pulsu irrigat aut furtim lacrima fusa genas.Non tua per somnos crebra obversatur imago non animo ante omnes tu mihi mane redis.Te loquor; at tener ille silet sub pectore sensus, nec, quod ades, laetor; nec quod abes, doleo.Rivalem tacitus patior; securus eburnea quin ego colla simul laudo, manusque tuas.Longa nec indignans refero periuria: prodis obvia, mens certa sede colorque manet.Quin faciles risus, vultusve assume superbos, spernentem sperno, nec cupio facilem.Nescit ocellorum, ut quondam, penetrabile fulgur ah! nimium molles pectoris ire vias;Non tam dulce rubent illi, mea cura, labelli iuris ut immemores, imperiique sui.Laetari possum, possum et maerere; sed a te gaudia nec veniunt, nec veniunt lacrimae.Tecum etiam nimii soles, et frigora laedunt vere suo sine te prata nemusque placent.Pulchra quidem facies, sed non tua sola videtur. (forsitan offendam rusticitate mea)Sed quiddam invenio culpandum, qua mihi nuper parte est praecipue visus inesse lepos.Cum primum evulsi fatale ex vulnere telum credebam, ut fatear, viscera et ipsa trahi.Luctanti rupere (pudor) suspiria pectus, tinxit et invitas plurima gutta genas.Aspera difficilem vicit medicina furorem; ille dolor saevus, sed magis asper amor.Aucupis insidiis, et arundine capta tenaci sic multo nisu vincula rupit avis:Plumarum laceros reparat breve tempus honores, nec cadit in similes cautior inde dolos.Tu tamen usque illam tibi fingis vivere flammam, et male me veteres dissimulare faces.Quod libertatem ostento, fractamque catenam, tantus et insolitae pacis in ore sonus.Praeteritos meminisse iubet natura dolores; quae quisque est passus, dulce pericla loqui:Enumerat miles sua vulnera; navita ventos narrat, et incautae saxa inimica rati.Sic ego servitium durum, et tua regna. Laborant Nice, nullam a te quaerere dicta fidem;Nil nimium haec mandata student tibi velle placere, nec rogito, quali perlegis ore notas.